میانه ی میدان

درسته باید دل به دریا زد اما اون اوایل خطر غرق شدن در یک وجب آب هم محتمله...بیگدار به آب نزنید

اعتبار سخت بدست میاد....سخخخخخخت

من اگر بودم از دیدن خنده ت چند روز پی در پی سر کیف میموندم به اعتبار اینکه لبخند تو را چند صباحی ست ندیدم

یک بار دگر خانه ات آباد بگو سیب...

و اینکه تنهایی بزرگتر از اینکه کسی از خنده ات ناراحت شه؟...

حس دونده ای که گرم کرده

نفس گرفته

اصلا شروع کرده و چند متری رو هم دویده بعد

یهو بهش گفتن مسابقه تو این زمین نیست...

اینجا شبیه تخت سنتی،شبیه چادرساده،شبیه غذای گرم و سالم خونگی،شبیه رفاقت های با تمام وجود مجردیه

اینستا شبیه سرپا غذا خوردن ،شبیه چادر عربی ، شبیه فست فود چرب و چیلی کثیف و رفاقت های توراهی بزن درو...

چند وقت پیش پای صحبت‌های آیت الله تبریزیان بودم

چندتا نکته شون

ناهار نخورید چند روز اول سخته بعد عادت میکنید(حتی برای درمان چاقی و دیابت هم همینو تجویز کردن)

تا وقتی درد وبیماری با شما مدارا می‌کنه دنبال دوا درمون نرید(خیلی اوقات خود بدن درمان می‌کنه)

برای شکم در نیاوردم رنگارنگ نخورید (حتی یک نوع غذا هم بیش از سه جز نباشه،و نکته اینکه حضرت علی نمک رو هم غذا حساب میکردم)